آکادمی زبان تات

کاربردهای would در انگلیسی

1. شرایط غیر واقعی

would در انگلیسی برای بیان شرایط غیر واقعی استفاده می‌شود. این شرایط می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• آرزوها و آرمان‌ها
• فرضیات و احتمالات
• حسرت‌ها و پشیمانی‌ها

به عنوان مثال:

• I would love to visit New York. (دوست دارم برم نیویورک)
• If I won the lottery, I would travel the world. (اگر لاتاری را برنده می‌شدم دور دنیا سفر می‌کردم)
• I would have been a doctor if I hadn’t gotten sick. (اگر بیمار نمی‌شدم دکتر می‌شدم)

2. گذشته will

would همچنین می‌تواند به عنوان گذشته will استفاده شود. یعنی آینده‌ای که در گذشته بیان شده است.

به عنوان مثال:

• Andrew said that he would be late. (اندی گفت که دیر می‌رسد)

3. جملات شرطی نوع دوم و سوم

would در جملات شرطی نوع دوم و سوم نیز استفاده می‌شود.

در جملات شرطی نوع دوم، would بیانگر وقوع یک کار یا حالت غیر واقعی در حال حاضر یا آینده است.

به عنوان مثال:

• If I were rich, I would buy a yacht. (اگر ثروتمند بودم یک جت‌اسکی می‌خریدم)

در جملات شرطی نوع سوم، would بیانگر وقوع یک کار یا حالت غیر واقعی در گذشته است.

به عنوان مثال:

• If I had studied harder, I would have passed the exam. (اگر بیشتر درس می‌خواندم امتحان را پاس می‌کردم)

4. امتناع از کاری در گذشته

would همچنین می‌تواند برای بیان امتناع از کاری در گذشته استفاده شود.

به عنوان مثال:

• I asked him if I could borrow his car, but he wouldn’t lend it to me. (از او خواستم که ماشینش را امانت بگیرم قبول نکرد)

5. کاری که سابقا انجام می‌شده

would برای اشاره به کاری که سابقا انجام می‌شده است نیز استفاده می‌شود. این کاربرد معادل used to است.

به عنوان مثال:

• When I was young, I would do my homework every evening. (وقتی بچه بودم هر شب تکالیفم را انجام می‌دادم)

نکات مهم

• would را نباید با used to اشتباه گرفت. used to برای بیان یک کار یا حالتی که در گذشته انجام می‌شده است استفاده می‌شود، اما would می‌تواند برای بیان شرایط غیر واقعی، گذشته will، امتناع از کاری در گذشته و کاری که سابقا انجام می‌شده است نیز استفاده شود.
• would را نباید با will اشتباه گرفت. will برای بیان آینده استفاده می‌شود، اما would می‌تواند برای بیان گذشته will، امتناع از کاری در گذشته و کاری که سابقا انجام می‌شده است نیز استفاده شود.

برای اطلاع از سایر کاربردهای would در زبان انگلیسی و همچنین دریافت مثال‌های کاربردی مختلف برای آن‌ها می‌توانید به مقاله 15 کاربرد would در گرامر انگلیسی سر بزنید.

صفات مفعولی در انگلیسی

صفات مفعولی (Past Participle adjective) در انگلیسی، نوعی صفت هستند که با افزودن ed/d به فعل ساخته می‌شوند. آنها می‌توانند قبل از اسم یا ضمیر قرار بگیرند و اطلاعاتی درباره‌ی آن بدهند.

صفات مفعولی می‌توانند در دو نقش استفاده شوند:

• صفت
• فعل کامل

صفت

صفات مفعولی می‌توانند برای توصیف یک اسم یا عبارت کامل استفاده شوند. آنها می‌توانند اطلاعاتی درباره‌ی چگونگی اتفاق افتادن یا زمانی که چیزی اتفاق افتاده است را منتقل کنند.

به عنوان مثال:

• The painted house is beautiful. (خانه‌ی نقاشی شده زیبا است.)
• The broken window needs to be fixed. (پنجره‌ی شکسته باید تعمیر شود.)
• I was bored on the way to school. (در راه مدرسه حوصله‌ام سر رفت.)

فعل کامل

صفات مفعولی همچنین می‌توانند برای ساخت اشکال مختلف افعال کامل استفاده شوند.

فعل کامل استمراری

فعل کامل استمراری با افزودن being + وجه وصفی ماضی ساخته می‌شود. این شکل از فعل برای توصیف کاری که در حال انجام است یا در حال اتفاق افتادن است استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

• I am reading a book. (من دارم کتاب می‌خوانم.)
• The children are playing outside. (بچه‌ها در بیرون بازی می‌کنند.)

فعل کامل گذشته

فعل کامل گذشته با افزودن had + وجه وصفی ماضی ساخته می‌شود. این شکل از فعل برای توصیف کاری که قبلاً اتفاق افتاده است استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

• I had eaten before I went to bed. (قبل از خوابیدن غذا خورده بودم.)
• The children had finished their homework before they went to bed. (بچه‌ها قبل از خوابیدن تکالیفشان را تمام کرده بودند.)

فعل کامل آینده

فعل کامل آینده با افزودن will have + وجه وصفی ماضی ساخته می‌شود. این شکل از فعل برای توصیف کاری که در آینده اتفاق خواهد افتاد استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

• I will have finished my homework by the time you get home. (تا زمانی که به خانه بیایی تکالیفم را تمام کرده خواهم بود.)

موارد استثنا

برخی از صفات مفعولی از اسم ساخته می‌شوند. به عنوان مثال:

• talented (با استعداد) از talent (استعداد)
• famous (مشهور) از fame (شهرت)
• beautiful (زیبا) از beauty (زیبایی)

این صفات مفعولی مانند سایر صفات مفعولی، می‌توانند در دو نقش صفت و فعل کامل استفاده شوند.

برای دریافت مباحث مربوط به نحوه ساخته شدن این صفات به همراه استثنائات آن و به طور کل گرامر مربوط به آن می توانید به مقاله آموزش گرامر صفات مفعولی در انگلیسی مراجعه کنید.

 

امیدوارم برای شما کارآمد بوده باشد.

قیدها به نوعی آفریدگی در زبان هستند! در زبان انگلیسی، قیدها می‌توانند اطلاعات اضافی در مورد مکان انجام یک عمل را ارائه دهند. قیدهای مکان به مکان، مسافت، و جهت اشاره می‌کنند، و برخی از متداولترین آنها عبارتند از "here"، "there"، "outside"، "inside" و ... باید بگویم که بیشتر قیدهای مکان عبارات اضافه‌ای هستند.

مثال‌هایی از قیدهای مکان شامل "far away"، "nearby"، "inside" و "outside" است که هرکدام به نحوه‌ای اطلاعات مختلفی ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، "The ball is inside the box" یا "The cottage is far from the forest".

توجه داشته باشید که این قیدها به فاصله فیزیکی و گاهی به فاصله زمانی نیز اشاره کرده و اطلاعات بیشتری را به جمله اضافه می‌کنند. این قیدها به ساختار جملات زبان انگلیسی غنایی جدید می‌دهند!

قیدهای مکان را از نظر ساختار دستوری می­توان به سه بخش تقسیم کرد:

• قید مکان به صورت یک کلمه

I saw Sara here.

من سارا را این جا دیدم.

 

• قید مکان به صورت یک عبارت (phrase)

منظور از عبارت مجموعه­ای از کلمات است که ساختار جمله را نداشته باشد، به عبارت دیگر فاقد زمان باشد (و در اکثر موارد فاقد فعل و فاعل باشد)

I lost my wallet in the park.

کیف پولم را در این پارک گم کردم.

 

• قید مکان به صورت یک بند (clause)

منظور از بند همان جمله است. پس قید مکان در این حالت دارای فعل زمان­‌دار، فاعل و سایر اجزای جمله است.

 

New York, where I was born and grew up, is not my favorite place anymore.

نیویورک، جایی که به دنیا آمده و بزرگ شدم، دیگر مکان مورد علاقه­ من نیست.

Wherever I go, I can find no one to help me.

هر جا که می­روم نمی­توانم فردی را پیدا کنم که به من کمک کند.

 

نکته: دقت کنید در این نوع قیدها، بند دارای قید با کلمات where و wherever شروع می­‌شوند.

برای دریافت توضیحات بیشتر در مورد انواع قید مکان و گرامر مربوط به این مبحث می‌توانید به مقاله قید مکان در انگلیسی: لیست انواع Adverbs of Place با مثال کاربردی سر بزنید.

collocations (همایندهایی) که در انگلیسی با استفاده از قید مقدار (adverbs of degree) ساخته می‌ شوند

 

یک مسئله دیگر برای انتخاب قید این است که برخی از قید ها بهتر از بقیه با برخی از صفت‌ ها ترکیب می‌ شوند. به عبارت دیگر، برخی از قید ها و صفت‌ ها اغلب با هم در انگلیسی استفاده می‌ شوند و برخی دیگر درست به نظر نمی‌ رسند.

 

قیدهای رایج معمولا به خوبی با هم ترکیب می‌ شوند. به عنوان مثال، قید «very» با اکثر صفات ترکیب می‌شود؛ اما سایر قیدها با هر صفت یا قید ترکیب نمی‌شوند. به عنوان مثال ترکیب «highly intelligent» به معنای «بسیار باهوش» صحیح و «highly clever» باز هم به معنای «بسیار باهوش» اشتباه است. موارد زیر نمونه‌هایی از هم‌نشینی‌های رایج با قید درجه هستند:

 

ترجمه	مثال
کاملا خوب	Perfectly well
کاملا ساده	Perfectly simple
کاملا واضح	Perfectly clear
خیلی عالی	Perfectly fine
کاملا امن	Perfectly safe
کاملا صادقانه	Perfectly honest
نسبتا خوب	Pretty good
منحصرا خوب	Remarkably well
وحشتناک سخت	Terribly difficult
کاملا درخشان	Totally brilliant
کاملا افتضاح	Utterly awful
واقعا شگفت‌انگیز	Absolutely amazing
بسیار سرگرم کننده	Highly amusing
پر منفعت (بسیار سودمند)	Highly beneficial
پر درآمد (با پرداخت زیاد)	Highly paid
دارای تحصیلات عالی	Highly educated
بسیار باهوش	Highly intelligent

 

در مقاله آموزش انواع قید مقدار (adverbs of degree) در انگلیسی به بررسی قیدهای مقدار و گرامر مربوط به آن ها پرداخته شده اسات. با مطالعه این مقاله می توانید کاربردهای مختلف این قیدها و مباحث مربوط به آن ها را به طور کامل بیاموزید.

جایگاه قرار گیری صفات فاعلی در جمله

 

1.آنها قبل از اسمی که توصیف می‌کنند قرار می‌گیرند: این یکی از رایج‌ترین جایگاه‌های قرارگیری صفات فاعلی در جمله است؛ قبل از اسم می‌آیند و اطلاعاتی درباره آن می‌دهند.

 

I can’t do a trading job.

 

من نمی‌توانم یک کار تجاری انجام بدهم.

 

I’m thankful of motivating sentences.

 

من از جملات انگیزشی سپاسگزارم.

 

2.آنها بعد از افعال ربطی ( مانند to be, become, … ) قرار می‌گیرند.

 

Your story was very entertaining.

 

داستان شما بسیار سرگرم‌کننده بود.

 

That’s (that is) interesting to be a member of this group.

 

عضویت در این گروه جالب است.

 

3.بعد از اسمی که توصیف می‌کند قرار می‌گیرند: هنگامی که یک صفت فاعلی درست بعد از اسم می‌آید، اغلب بخشی از یک عبارت فعلی است.

 

Look at the girl dancing on the floor.

 

به دختری که روی صحنه می‌رقصد نگاه کن.

 

The guy singing songs in the streets is my friend.

 

آن آقایی که در خیابان‌ها آواز می‌خواند دوست من است.

 

4. گاهی اوقات صفات فاعلی بعد از مفعول یک فعل قرار می‌گیرند؛ مخصوصا بعد از افعال ادارکی مانند دیدن، تماشا کردن، شنیدن، نظاره کردن و … .

 

دیدن:

 

I saw her cheating on you.

 

من او را درحالی که داشت از روی دست تو تقلب می‌کرد دیدم.

 

تماشاکردن:

 

We could only watch him drowning.

 

ما فقط توانستیم غرق شدن او را تماشا کنیم.

 

شنیدن:

They heard him screaming.

 

آنها صدای جیغ زدن‌های او را شنیدند.

 

نظاره کردن:

 

We observed them examining.

 

ما آنها را در حالی که داشتند ازمایش می‌کردند نظاره کردیم.

 

در مقاله آموزش کامل صفات فاعلی در انگلیسی به طور کامل به مبحث صفات فاعلی و گرامر مربوط به آن ها پرداخته شده است. با مطالعه این مقاله می توانید به کاربرد این صفات، نحوه ساخته شده آن ها و کاربرد آن ها آشنا شوید و آن ها را بیاموزید.

اشتباهاتی که زبان آموزان هنگام یادگیری صفات ملکی ممکن است انجام دهند:

 

 1. شباهت‌های تلفظی صفات ملکی به صفات یا ضمایر دیگر

 

الف) وقتی تلفظ its با it’s در جمله یکسان اما معنی آنها متفاوت است: Its یک صفت ملکی است درصورتی که it’s مخفف‌ شده‌ی it is است.

 

The speaker played music until its battery ran out.

بلندگو تا زمانی که باطری‌اش تمام شد، موسیقی پخش کرد.

 

It’s (it is) a good idea to watch a movie together.

ایده‌ی خوبی است که یک فیلم را با هم ببینیم.

 

ب) وقتی تلفظ your و you’re در جمله یکسان و معنی آنها متفاوت است: your یک صفت ملکی است در صورتی که you’re مخفف شده‌ی you are  است.

 

Your wife is very gorgeous.

 

همسرشما خیلی زیبا است.

 

You’re (you are) a well-tempered man.

 

تو یک مرد خوش اخلاق هستی.

 

ج) وقتی تلفظ whose و who’s در جمله یکسان و معنی آنها متفاوت است: whose یک صفت ملکی است در صورتی که who’s مخفف شده‌ی who is  است.

 

Whose taste was this?

این سلیقه‌ی کی بود؟

 

Who’s (who is) on the phone?

 

کی پشت خط است؟

 

د) وقتی تلفظ their، they’re و there در جمله یکسان و معنی آنها متفاوت است: their یک صفت ملکی، they’re مخفف شده‌ی they are و there نیز معانی بسیار زیادی دارد.

 

They vouchsafed their boss.

آنها از رئیسشان تقدیر کردند.

 

They are clowns of family.

آنها دلقک خانواده هستند.

 

That is my best friend over there.

آن شخصی که آنجاست دوست صمیمی من است.

 

2.چه اسم جمع باشد چه مفرد، هیچوقت به صفت ملکی قبل از آن s اضافه نمی‌کنیم:

 

Ours furnitures are expensive.

Our furnitures are expensive.

 

مبلمان ما گران‌قیمت هستند.

 

*اما فعلی که بعد از اسم می‌آید باید با اسم هم‌خوانی داشته باشد:

 

My suit is black.

کت و شلوار من مشکی است.

 

My suits are black.

کت و شلوارهای من مشکی هستند.

 

3. هیچوقت قبل از صفات ملکی the نمی‌آوریم؛ به جای آن می‌توانیم only بیاوریم:

 

The my book can be placed on these shelves.

only my book can be placed on these shelves.

فقط کتاب من می‌تواند در این قفسه‌ها قرار بگیرد.

 

The my shoes can fit your size.

Only my shoes can fir your size.

 

فقط کفش‌های من می‌تواند اندازه شما باشند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با صفات ملکی و آموزش گرامر مربوط به این صفات و آشنایی با مثال های مختلف در این مورد می توانید به مطالعه مقاله آموزش گرامر صفات ملکی در انگلیسی به همراه مثال کاربردی بپردازید.

اسم ها را می توان بر اساس اینکه به یک نهاد یا چندین نهاد اشاره دارند، به دو گروه طبقه بندی کرد.

 

1.اسم مفرد

2.اسم جمع

 

1.اسم مفرد چیست؟

اسم های مفرد اسم هایی هستند که به یک شخص، مکان، چیز یا ایده اشاره دارند. از آنها برای صحبت کردن در مورد اقلام فردی به جای گروه ها یا مجموعه ها استفاده می‌شود.

 

نمونه هایی از اسم‌های مفرد عبارتند از:

کتاب (book)، سگ (dog)، خورشید (sun)، شهر (city) و ایده (idea). اسم‌های مفرد بسته به اینکه حرف اولشان چه باشد (صامت یا مصوت) با a/an نشان داده می‌شوند. علاوه بر این، اسم های مفرد فعل مفرد می گیرند؛

تفاوت اسم‌های جمع و اسم‌های ملکی در انگلیسی

 

اسم های جمع اغلب با اسم های ملکی اشتباه گرفته می شوند زیرا هر دو معمولاً با -s پایان می یابند؛ با این حال، تفاوت اصلی بین اسم های جمع و اسم های مالکیت، آپستروف ( ‘ ) است. اسم‌های ملکی آپستروف دارند اما اسم‌های جمع ندارند؛ مگر اینکه اسم‌های ملکی جمع باشند.

 

به مثال‌های زیر توجه کنید:

 

Singular noun:

He is my colleague.

اسم مفرد:
او همکار من است.

 

Singular possessive noun:

This is my colleague’s car.

اسم ملکی مفرد:
این ماشین همکار من است.

 

Plural noun:

they are my colleagues.

اسم جمع:
آنها همکاران من هستند.

 

Plural possessive noun:

these are my colleagues’ cars.

اسم ملکی جمع:
این‌ ها ماشین‌ های همکاران من هستند.

 

نکته: همانطور در مثال بالا می‌ بینید colleagues خودش -s دارد؛ بنابراین -s دیگر تحت عنوان -s مالکیت نمی‌گیرد و بعد از -s، آپستروف ( ‘ ) قرار می‌دهیم.

 

البته توجه کنید که ما در مخفف‌ ها (contractions) نیز از ‘s استفاده می‌کنیم و نباید آن را با -s جمع اشتباه گرفت:

 

Ali’s a good student ……………………….. Ali is a good student

علی یک دانش آموز خوب است.

 

نکته: فقط در یک جا می‌توانید از ‘s برای جمع بستن استفاده کنید، آن هم جمع بستن حروف است تا از سردرگمی جلوگیری شود:

 

People often write the word “accommodation” with the wrong number of c’s and m’s.

 نکته: مردم معمولا کلمۀ «accommodation» با تعداد c و m اشتباه می‌نویسند.

 

نکته: نوشتن cs و ms زبان آموز را به اشتباه می‌اندازد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر دررابطه با اسم های جمع و مفرد، قوانین ساخت اسم های جمع و همچنین آشنایی با تفاوت میان اسم های جمع و اسم های ملکی می توانید به مقاله آشنایی با اسامی مفرد و جمع در انگلیسی مراجعه کنید.

این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.